Erteleme davranışı herkesin sergilediği ve sergileyeceği bir davranış. Bunun için kendini eleştirmektense yapabileceğin bir kaç faydalı yaklaşım söz konusu. Erteleme ile nasıl barışık olabilirsin?👇🏽
Erteleme, insanların kendilerini iyi hissetmek ve acıdan kaçınmak için kullandıkları bir araçtır.
Erteleme yoluyla acıdan kaçınmak, dayanıklılığı azalttığı ve kişiyi erteleme döngüsünde sıkıştırıp bıraktığı için zararlıdır.
Neden erteliyoruz?
Kısaca kendimizi iyi hissetmek istiyoruz. Yeteneklerimiz, kararlarımız ve kendimiz hakkında iyi hissetmek istiyoruz.
Fakat olan ne? Ertelemeye başladığımızda, yani yapmak istediğimizden başka bir işi yapmaya başladığımızda, erteleme eyleminin kendisinden de bir utanç duymaya başlarız .
Peşinden ertelemeye yönelik ani duygusal tepkiler, tavsiyeler dinlemek, listeler yapmak, uygulamaları indirmek, zamanlayıcıları ayarlamak geliyor. Bunlar faydalı gibi gözükse de yeterli olmazlar.
Ne de olsa, sadece bir liste yapmak erteleme sorununu çözebilseydi, o zaman terapistlere bu denli ihtiyaç olmazdı.
Ne yapmalı?
Hem ertelemeye yol açan hem de ondan kaynaklanan buzdağının altındaki duyguları da ele almak gerekir.
Bir görevi ele alacak olalım ve dürüst davranalım, bu eğlenceli bir iş olmasın; örneğin, bulaşıkları yıkamak, fatura ödemek, köpeğin mama kabını temizlemek, makale yazmak gibi. Zihnimiz otomatikmen içsel bir değerlendirmeye başlar ve bu görevin eğlenceli olmayacağı sonucuna varabilir. Ardından iyi hissetmek isteriz ve nihayetinde ne yaparız? O görevden başka ne varsa...
Peki buradaki çözüm nedir?
Yapabilecek başka seçeneğimiz kalmayıncaya kadar durumun kötüleşmesini beklemek mi? Tam olarak değil.
Anında haz almanın ve kendini gerçekleştirmenin gırtlağımıza dayatıldığı bir dünyada, insan olmanın büyük bir bölümünün sıkıcılıktan ibaret olduğunu unutuyoruz.
Ertelemeye başladığımızda yapmak için yola çıktığımız görevi yapmadığımızın çok net bir şekilde farkındayızdır. Bu görev, zihnimizde sürekli büyüyerek yapılacaklar listemizde kocaman bir yer tutar ve orada dururken kalmış süt gibi bozulmaya daha da ekşimeye devam eder ve bu ekşilikle birlikte utanç ve kendini yargılama şemaları gelir.
Tüm bunların ortasında insan kendine nasıl şefkat duyabilir? Bunun bir yolu, kendinize, değerinizin yaptığınız işe bağlı olmadığını hatırlatmaktır. Bulaşıklar lavaboda küflense de arabanın içinde 2014'ten kalma kırıntılar da olsa insan olarak değeriniz azalmaz.
Erteleme davranışı olabilir. Olmaya da devam edecektir. Çünkü görevlerin sürekli önünüze geleceği ve onlarla başa sürekli başa çıkmanız gerektiği yoğun bir dünyada yaşıyoruz. Bazen bunlar birikirler ve çoğu zaman bunaltıcı olurlar; ancak bunu çözmek için listeler yapmak ve teknikler uygulamak başarısız olduğunda vazgeçmeyin. Kurallarınızı esnetmeye ve özünü farketmeye başlayın. Kendin için yapabileceğin en iyi şey dost elini kendine uzatmak.
Comments